ترک زرّاقی وسالوسی کنند

تن ز مذهبهای نسناسی زنند

گفت بر دروازه در بند منند

میشتابم چون شتابم میکنند

مال و اولادت بمعنی دشمنند

گرچه نزدیک تو چشم روشنند

هر چند ز نرگس صفت چشم کنند

ورچه مثل از رنگ رخ لاله زنند

نه این چو رخ تست و نه آن چون چشمت

با آنکه خود این چشم و چراغ چمنند

هر شب که ز سودای تو نوبت بزنند

آن شب همه جان شوند هرجا که تنند

در چادر شب چه دختران دارد عشق

گر غم آید سبلت و ریشش بکنند

از درمها نام شاهان برکنند

نام احمد تا ابد بر می‌زنند

آنک ملکش برتر از نوبت تنند

برتر از هفت انجمش نوبت زنند

دانه باشی مرغکانت بر چنند

غنچه باشی کودکانت بر کنند

گفت: خواهی که ترا نخلی کنند؟

شرقی و غربی ز تو میوه چنند

گر گلابی، بر سر جیبت زنند

ور تو چون بولی، برونت افکنند

حرف قرآن را ضریران معدن‌ند

خر نبینند و به پالان بر زنند

بر سری جغدانش بر سر می‌زنند

پر و بال نازنینش می‌کنند

تا غلام خاص را گردن زنند

بیخ او را از زمانه بر کنند

کان عودی در تو گر آتش زنند

این جهان از عطر و ریحان آگنند

گفت این اوباش رایی می‌زنند

تا درین شهر خودم قاضی کنند

جمع مرغان کز سلیمان روشنند

پر و بال بی گنه کی برکنند

چون رهند از دستِ خود دستی زنند

چون جهند از نقصِ خود رقصی کنند

حزم آن باشد که چون دعوت کنند

تو نگویی مست و خواهان منند

از عطای شاه شادی می‌کنند

رقص می‌آرند و کفها می‌زنند

عاقلان خود نوحه‌ها پیشین کنند

جاهلان آخر به سَر بر می‌زنند