به شاهی ندیدند او را همال

ازیرا که بد کودکی خردسال

پروتوس کو بد به دز کوتوال

پذیرفت شه را به فرخنده فال

بکشتند او را بس از چارسال

بدآمد بر ایرانیان بخت و فال

چون ببریشان نگری در مثال

صورت دو بدر و دو چندان هلال

ای خواجه چشم من همه سوی خط است و خال

تو در خیال مال و در اندیشهٔ منال

من معترف که باده حرامست می‌خورم

ای شیخ مال وقف چه سان بر تو شد حلال؟

جُستی نشان او که مبادا نشان او

[...]

شبی به خواب زدم بوسه بر لبش به خیال

هنوز بر لب آن شوخ می‌زند تبخال

ز چاک پیرهن اندام نازکش ماند

چو عکس برگ گل اندر میان آب، زلال

بنوش باده که اندر طریقت عشق است

[...]

ایا روض الشمال فدتک نفسی

واصغران اقول فداک بال

وقالوا مل الی جهة سواها

فقلت القلب فی جهة الشمال

مرا بخانه درون کودکی بسن دو سال

بود خجسته و فرخ رخ و بدیع جمال

دو هفته ماهی کاندر دو سالگی او را

ز روی و ابرو باشد دو بدر با دو هلال

بعهد مهد رخش را دو لعل عیسی دم

[...]

که ای سفینه دستت خزینه آمال

که ای صفیحه تیغت صحیفه آجال

در آن بساط همایون که صدر بار توئی

فلک نشاند خورشید را بصف نعال

برای طوق حسام تو خور بشکل نگین

[...]

از عدل خویش قائمه ای ساخت ذوالجلال

قائم اساس عدل بر آن نامش اعتدال

چون کرسی وجود بر آن پایه قائمست

شد ایمن از زوال و فنا ملک لایزال

روح ستوده راست بر این پایه اتکاء

[...]

امیر یا غم بدرت بکاست همچو هلال

شدی ز مویه چو موی و شدی ز ناله چو نال

ز بس سرود مناعت نواختی شب و روز

زدی به کشور ناموس کوس استقلال

نگاه ترکی صیدت نمود و زلف کجی

[...]

گر به امر خدایگان جلال

به زبان آمده است خامه لال

نه عجب کز دم مسیحائی

جان در آید بآهنین تمثال

ای جناب اجل افخم راد

[...]

این نه کفش است که اندر همه حال

زاولانه است و چدار است و شکال

چشمش افتاد بر آن جفت نعال

که از او گشته پریشان احوال

داشت مرغی ظریف و زرین بال

تیز پرهمچو شاهباز خیال

خواجه آن بیضه را باستعجال

برگرفتی ز مرغ زرین بال

همانا زبان گنگ شد خامه لال

ندارم دل گفت و تاب مقال

اهل حق را سزد که در همه سال

وقت محصول خود زمال حلال

سرافرازشان کرد یحیی به مال

کله داد و سرداری و رخت و شال

بدین گونه استاد و بردند مال

در اندر خریطه زر اندر جوال