چون محمد ز جبرییل به راز

گوش کرد این پیام گوش‌نواز

چون درآمد به ساق عرش فراز

نردبان ساخت از کمند نیاز

هرچه آرد به زخم تیغ فراز

به سر تازیانه بخشد باز

می‌پذیرد ز فیض یزدان ساز

می‌رساند به بندگانش باز

آنکه عیب از هنر نداند باز

زو هنرمند کی پذیرد ساز

گوهر‌آما‌ی‌ِ گنج‌خانهٔ راز

گنج گوهر چنین گشاید باز

فلکی پای گِرد کرده به ناز

نُه فلک را به گرد او پرواز

در سلاح و سواری و تک و تاز

گوی برد از سپهر ِ چوگان‌باز

رگ آن خون بر او دوال انداز

راست چون زنگیِ دوالک‌باز

چون به قصر خورنق آمد باز

گنج‌پرداز شد به‌نوش و به‌ناز

دخت خاقان به‌نام یغما ناز

فتنهٔ لعبتان چین و طراز

کاتب نامه سخن پرداز

در سخن داد شرح حال دراز

چون سخن گفته شد به رفق و به راز

سخن دلفریب طبع‌نواز

چینیی بر برَش چو سینه باز

رومیی بر تنش به رسم طراز

آوریدی جهان به تیغ فراز

به سر تازیانه دادی باز

و‌آنچه ز انبار‌خانه مانَد باز

پیش مرغان نهند وقت نیاز

شاه چون شد چنین تضرع‌ساز

هاتفی دادش از درون آواز

فرخ آن شه که او به نعمت و ناز

مرگ را داشت از رعیت باز

هر که‌را بود برگ عشرت ساز

عیش می‌کرد با تنعم و ناز

شش هزار اوستاد دستان ساز

مطرب و پای کوب و لعبت باز