مغنی بدان ساز غمگین‌نواز

درین سوزش غم مرا چاره ساز

در گنج بر وی گشایند باز

به‌جای سکندر برندش نماز

چو هنگام رفتن در آید فراز

کنم بر فرشته در دیو باز

که در عالم این چرخ نیرنگ‌ساز

نه آن کرد کان را توان گفت باز

سخن چون بدینجا رسانید ساز

سخن‌گو‌ی مرد از سخن ماند باز

مغنی بدان جرهٔ جان‌نواز

بر آهنگ ما نالهٔ نو بساز

که هنگام کوچ آمد اینک فراز

به جای دگر می‌کنم ترکتاز

من آنم که خواهم شدن بر فراز

برون دان ز من هر‌چه یابند باز

چو سقراط را رفتن آمد فراز

دو اسبه به پیش اجل رفت باز

مغنی ره رامش جان بساز

نوازش کنم زان ره دل‌نواز

رونده رهی زن که بر رود ساز

چو عمر شه آن راه باشد دراز

به پیروزی این نامهٔ دل‌نواز

در هفت کشور بر او کرده باز

تازه‌ترین سنبل صحرای ناز

خاصه‌ترین گوهر دریای راز

شِکَّر و بادام به‌هم نکته‌ساز

زهره و مریخ به‌هم عشق‌باز

یافته در نغمهٔ داود ساز

قصهٔ محمود و حدیث ایاز

روز قیامت ز من این ترکتاز

باز بپرسند و بپرسند باز

موی به مویت ز حبش تا طراز

تازی و ترک آمده در ترک‌تاز

گر ستدندش ز من ای حیله‌ساز

با چو تو صیدی به من آرند باز»

دیده ز عیب دگران کن فراز

صورتِ خود بین و درو عیب ساز

راه تو دور آمد و منزل دراز

برگ ره و توشهٔ منزل بساز