بسر شوق سر کوی ته دیرم

به دل مهر مه روی ته دیرم

بت من کعبهٔ من قبلهٔ من

ته‌ای هر سو نظر سوی ته دیرم

هزاران غم بدل اندوته دیرم

هزار آتش بجان افروته دیرم

بیک آه سحر کز دل برآرم

هزاران مدعی را سوته دیرم

زعشقت آتشی در بوته دیرم

در آن آتش دل و جان سوته دیرم

سگت ار پا نهد بر چشمم ایدوست

بمژگان خاک پایش روته دیرم

دلی نازک بسان شیشه دیرم

اگر آهی کشم اندیشه دیرم

سرشکم گر بود خونین عجب نیست

مو آن نخلم که در خون ریشه دیرم

زهجرانت هزار اندیشه دیرم

همیشه زهر غم در شیشه دیرم

ز نا سازی بخت و گردش چرخ

فغان و آه و زاری پیشه دیرم

مو آن رندم که عصیان پیشه دیرم

بدستی جام و دستی شیشه دیرم

اگر تو بیگناهی رو ملک شو

من از حوا و آدم ریشه دیرم

بسر غیر ته سودائی ندیرم

بدل جز ته تمنائی ندیرم

خدا دونه که در بازار عشقت

بجز جان هیچ کالائی ندیرم

بغیر ته دگر یاری ندیرم

به اغیاری سر و کاری ندیرم

بدکان ته آن کاسد متاعم

که اصلا روی بازاری ندیرم

همه عالم پر از کرده چه سازم

چو مو دلها پر از درده چه سازم

بکشتم سنبلی دامان الوند

همواز طالعم زرده چه سازم

بدل درد غمت باقی هنوزم

کسی واقف نبو از درد و سوزم

نبو یک بلبل سوته به گلشن

به سوز مو نبو کافر به روزم

فلک بر هم زدی آخر اساسم

زدی بر خمرهٔ نیلی لباسم

اگر داری برات از قصد جانم

بکن آخر ازین دنیا اساسم

بشم واشم ازین عالم بدر شم

بشم از چین و ما چین دورتر شم

بشم از حاجیان حج بپرسم

که این دوری بسه یا دورتر شم

قدح بر گیرم و سیر گلان شم

بطرف سبزه و آب روان شم

دو سه جامی زنم با شادکامی

وایم مست و بسیرلالیان شم

خدایا واکیان شم واکیان شم

بدین بیخانمانی واکیان شم

همه از در برانند سوته آیم

ته که از در برانی واکیان شم

ز وصلت تا بکی فرد آیم و شم

جگر پر سوز و پر درد آیم و شم

بموگوئی که در کویم نیایی

مو تا کی با رخ زرد آیم و شم

سر کویت بتا چند آیم و شم

ز وصلت بی نوا چند آیم و شم

بکویت تا ببیند دیده رویت

نترسی از خدا چند آیم و شم

مو که مست از می انگور باشم

چرا از نازنینم دور باشم

مو که از آتشت گرمی نوینم

چرا از دود محنت کور باشم

به این بی آشنایی برکیاشم

به این بی خانمانی برکیاشم

همه گر مو برونند واته آیم

ته از در گر برونی برکیاشم

بیا یک شو منور کن اطاقم

مهل در محنت و درد فراقم

به طاق جفت ابروی تو سوگند

که همجفت غمم تا از تو طاقم

شبی نالم شبی شبگیر نالم

ز جور یار و چرخ پیر نالم

گهی همچون پلنگ تیر خورده

گهی چون شیر در زنجیر نالم