... گر درد فراق یار گویم

مرغان چمن فغان برآرند

گر فرقت نوبهار گویم ...

... کز او می برآید دم سرد من

فغان من از دست جور تو نیست

که از طالع مادرآورد من ...

... زنده به جانند و ما زنده به تأثیر او

او به فغان آمده ست زین همه تعجیل ما

ای عجب و ما به جان زین همه تأخیر او ...

... کس سوخته خرمن را گوید به چه غمگینی

بنشین که فغان از ما برخاست در ایامت

بس فتنه که برخیزد هر جا که تو بنشینی ...

... به کیوان برت کله خوابگاه

چنان خسب کآید فغانت به گوش

اگر دادخواهی برآرد خروش ...

... اگر مرده مسکین زبان داشتی

به فریاد و زاری فغان داشتی

که ای زنده چون هست امکان گفت ...

... کز اینان نیاید به جز کار بد

فغان از بدیها که در نفس ماست

که ترسم شود ظن ابلیس راست ...

... تو پیش از عقوبت در عفو کوب

که سودی ندارد فغان زیر چوب

بر آر از گریبان غفلت سرت ...

یکی را به چوگان مه دامغان

بزد تا چو طبلش بر آمد فغان

شب از بی قراری نیارست خفت ...

... آوازه در سرای در افتد که خواجه مرد

وز بم و زیر خانه پر آه و فغان شود

از یک طرف غلام بگرید به های های ...

... تا بر درت به رسم بشارت همی زنند

دشمن به چوب تا چو دهل می کند فغان

... زنهار از آن شبانگه تاریک و بامداد

کز تو خبر نیامد و از ما فغان برفت

زخمی چنان نبود که مرهم توان نهاد ...

ای مسلمانان فغان زان نرگس جادو فریب

کو به یک ره برد از من صبر و آرام و شکیب ...

مشت زنی را حکایت کنند که از دهر مخالف به فغان آمده و حلق فراخ از دست تنگ به جان رسیده شکایت پیش پدر برد و اجازت خواست که عزم سفر دارم مگر به قوت بازو دامن کامی فرا چنگ آرم

فضل و هنر ضایع است تا ننمایند ...

... ۱۱۷ مردی نه جهانگیری ست بل جهانداری ست دانا جهان بگیرد و بدارد و نادان جهان بگیرد و بر دارد

۱۱۸ پادشاهان جایی نشینند که اگر دادخواهی فغان بردارد باخبر باشند که حاجبان و سرهنگان نه هر وقتی مهمات رعیت به سمع پادشاه رسانند

آورده اند که انوشیروان عادل زنجیری جرسها بر آن بسته داشت تا اگر کسی مهمی داشتی سلسله را بجنبانیدی و آن سلسله را طرفی زیر بالین و طرفی در میدان بر درختی بسته داشت ...

... خوش گفت پرده دار که کس در سرای نیست

گفتم به عذر آن که از دست متوقعان به جان آمده اند و از رقعه گدایان به فغان و محال عقل است اگر ریگ بیابان در شود که چشم گدایان پر شود

دیده اهل طمع به نعمت دنیا ...

... گرچه کردیم جرم ها ز فضول

بارها گفته اینچنین به فغان

ماه ها زین نسق به روز و شبان ...

... بر زمین همچو چرخ گردان شد

بانگ و افغان او به عرش رسید

ناله اش را بزرگ و خرد شنید ...

... لیک بودند خسته از گفتن

وز فغان و سرود و ناخفتن

جان جمله به لب رسیده ز رنج ...

... عالم و عامی و غنی و فقیر

مانده خیره در آن فغان و نفیر

گفته چه شیخ و چه مرید است این ...

... مردم شهر از صغیر و کبیر

همه اندر فغان و آه و نفیر

دیهیان هم ز رومی و اتراک ...

... همه از سوز کرده بر سر خاک

آن فغان و خروش کانجا بود

کس ندیده است زیر چرخ کبود ...