... درین عالم دو عالم از تو پیداست

همه شور و فغانها از تو برخاست

بسی شور از تو در روی جهان است ...

... که تا شد در جمال عشق واصل

چو واصل شد فغان از جان پردرد

که او بد درمیانه صاحب درد ...

... به هر نقشی که خواهم نقش بندم

ز دید من همه در شور و افغان

منم دانا یقین اندر دل و جان ...

... چنان منصور در شرح و بیان بود

کزو عشاق در شور و فغان بود

تویی منصور و با تو جمله باز است ...

... توشاهی اینهمه چاکر درین راه

فغان دارند ای خورشید درگاه

زدست تو کنون بر سر زنانند ...

... از آن یک لمعه در جمله جهان بین

از آن صد شور وآشوب و فغان بین

منم هر کسوتی را من خبردار ...

... عوام الناس فتوی آوریدند

فغان یکباره آنجا برکشیدند

هزار و چهارصد فتوی ده راز ...

... از آن می هر که خورد او بی هوس شد

فغان و ناله او چون جرس شد

وجود من پر از نور ولی جو ...

... من از وی بیشتر دیدم در این دم

بلای عشق جانان در فغان است

از آن کاینجا نمود قیل وقال است ...

... که از بهر چه دارد شور و غوغا

فغان نی ز اسرارست دردم

که میگوید ز عشق درد آندم

فغان نی علی دانست یکبار

که او دانستش و بخشید اسرار

فغاننی عیان میدان که حیدر

یقین دانسته همچون راز اکبر

فغان نی همه از درد باشد

کسی داند که مرد مرد باشد ...

... همیشه سوز و درد و آخ دارد

اگر تو صاحب دردی فغان کن

وجود خویشتن اینجا نهان کن ...

... چو غیری نیست یک بین باش اینجا

مکن چندین فغان ای مرد شیدا

خدا داند که او مر جمله او بود ...

... بیاب آن گنج راز عاشقانست

ز بهرش این همه شور و فغانست

فغان جملگی زین مهر گنجست

همه جانها از آن پر درد و رنجست ...

... از این خورشید شهرآرای جانم

چنان روشن شدم کاندر فغانم

اگرچه محو شد سایه ز خورشید ...

... منم چون بحردر دریای جانت

چنین آورده در شور فغانت

منم از جان ترا اینجا هواخواه ...

... زمین و آسمان از نور او بین

فغان و شور در منصور او بین

محمدص نو ذاتست ازنمودار ...

... از آن شد ریزه ریزه گشته آن است

اگر بحر است در شور و فغان ست

همه از دریای فضلت میندانست ...

... نهان شد قطره و صورت نهان شد

از آن مر بحر بیخویش و فغان شد

نهان شد قطره در بحر لاهوت ...

... خطاب دوست دارم در نهان من

کجا اندیشم از آه و فغان من

خطاب دوست دارم من در اینجا ...

... نی همی گوید که فریادم از اوست

وین فغان و ناله و دادم از اوست

نی همی گوید که او بد سر حق ...

... مرد و زن نالیده اند از نالشش

من فغان دارم ز داغش در جهان

چند گویم من به تو ای بی زبان ...

... بعد از این آیند ترکان در جهان

آید این عطار از ایشان در فغان

بعد من بینند از ترکان عذاب ...