گنجور

 
محتشم کاشانی

پادشه ملک صباحت که بود

هم به صفا پادشه وهم به نام

گلبن گلزار سیادت که داشت

سرو حسد بر قد آن خوش‌خرام

ناگهش ایام ز بامی فکند

راست چو مهر از فلک نیل‌فام

وز پی سال اجلش عقل گفت

پادشه حسن فتاده ز بام

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode