ای خوانده بُتانِ حسن، شاهت
وز قلب شکستگان سپاهت
دودیست بر آتش جهانسوز
آن سبزه خط که شد سیاهت
شد در زِنَخَت هزار جان غرق
از خویْ چو پُرآب گشت چاهت
هر لحظه جراحتی است در جان
بینم چو ز دور گاه گاهت
دزدم نظر از دو چشم خود نیز
دزدیده چو بنگرم به ماهت
تفسیده چو پر خورد بمیرد
زان روی نمی کنم نگاهت
شد گریه ای، ار چه پای گیرت
بردن نتوان بدین ز راهت
بسیار شد آه خلق، هشدار
کین باد نیفگند کلاهت
گر خون ریزی ز صد چو خسرو
رخساره بس ست عذر خواهت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و جذبه‌ی معشوق و درد و رنج عاشقانه است. شاعر از عشق و دلتنگی و همچنین آسیب‌های روحی ناشی از دوری و فراق می‌گوید. او با توصیف معشوقش و احساسات ناشی از دیدن او، به وجود زخم‌های عاطفی و از دست دادن شادی‌ها اشاره می‌کند. تصویرسازی‌های شاعرانه و استعاره‌ها نشان می‌دهد که عشق می‌تواند هم زیبایی و هم درد را به همراه داشته باشد. در نهایت، احساس تسلیم و ناامیدی شاعر را نسبت به این عشق بی‌پایان بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: ای زیبایانی که بر جمال تو خوانده‌اند، سپاه تو از دل‌شکستگان تشکیل شده است.
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حسرت و اندوهی اشاره دارد که بر اثر قطع امید از چیزی زیبا و دلنشین به وجود آمده است. آن سبزه، که نماد زیبایی و سرسبزی است، اکنون از بین رفته و به حالت سوخته و سیاه تبدیل شده است، انگار که در آتش غم و اندوه از بین رفته است.
هوش مصنوعی: به خاطر وجود تو، هزاران جان در تیرگی و بی‌نهایت غرق شده‌اند، مانند چاهی که وقتی پر از آب می‌شود، دیگر جایی برای نفس کشیدن باقی نمی‌گذارد.
هوش مصنوعی: هر لحظه که به یاد تو می‌افتم، احساسی از درد و رنج در درونم به وجود می‌آید. این احساس، به مانند جراحتی در جانم است که از دور تو را می‌بینم و در همان حال، تازه می‌شود.
هوش مصنوعی: وقتی به چهره‌ات نگاه می‌کنم، حتی از نگاهی که به چشمان خودم دارم هم بیشتر دزدیده می‌شوم.
هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ای به خاطر خرابیِ درونش بمیرد، من به خاطر این که به چشمانت نگاه نکنم، کهنه و فرسوده می‌شوم.
هوش مصنوعی: اگر چه نمی‌توانند تو را از مسیرت باز دارند، اما گریه‌ای بر دل نشسته است.
هوش مصنوعی: بسیاری از مردم نگران و ناامید شده‌اند، پس حواست را جمع کن و مراقب باش که در برابر مشکلات غافل نباشی.
هوش مصنوعی: اگر بخواهم بگویم که لبخندهای خموش من شبیه چهره ی زیبایی چون خسرو است، آن‌گاه باید از تو عذر خواهی کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای از بر سدره شاهراهت
وی قبه ی عرش تکیه گاهت
ای طاق نهم رواق بالا
بشکسته ز گوشه ی کلاهت
هم عقل، دویده در رکابت
[...]
ای بر سر سدره گشته راهت
وی منظر عرش پایگاهت
ای مشک خطا خط سیاهت
خورشید درم خرید ماهت
هرگز به خطا خطی نیفتاد
سر سبزتر از خط سیاهت
در عالم حسن پادشاهی
[...]
از خاستن شب سیاهت
میمون شده خواب صبحگاهت
برتر ز سپهر تکیه گاهت
خشت مه و مهر فرش راهت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.