گنجور

 
خیام

می خور که به زیرِ گِل بسی خواهی خفت،

بی مونس و بی رفیق و بی همدم و جفت؛

زنهار به کس مگو تو این رازِ نهفت:

هر لاله که پَژْمُرد، نخواهد بِشْکفت.

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode