گنجور » خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱

هومن در ‫۱۴ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۰ آبان ۱۳۸۸، ساعت ۱۴:۰۹ نوشته:

وقتی نمی دانی که از کجا آمده ای . . . چگونه می خواهی به حقیقت مقصد خود پی ببری؟

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ف-ش در ‫۱۴ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۹ آذر ۱۳۸۸، ساعت ۰۵:۰۶ نوشته:

...خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت
وقتی انسان در وضعیت نمیدانم قرار کیرد فکر و قضاوت ناراحت کننده هم ندارد ناراحتی انسان حاصل افکار ودانستن های ناقص یا غلط و به تعبیر دیگر جهل است (از نظر اهل معرفت معنی حهل ندانستن نیست دانستن کج است)
چون فکرهای اضافی و بیجا متوقف شود زمینه خوشی مورد نظر خیام فراهم میگردداین خوشی توام با حیرتی است فوق روزمرگیها و لذا سازنده است ومنظور از می نوشی را هرجه بگیریم خوشی و حیرت مزبور را در نظر دارد

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

AYM در ‫۱۱ سال و ۱۲ ماه قبل، جمعه ۸ اردیبهشت ۱۳۹۱، ساعت ۰۲:۴۲ نوشته:

manzor az 5 4 6 7 chist

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حاجیکلایی در ‫۱۱ سال و ۱۲ ماه قبل، شنبه ۹ اردیبهشت ۱۳۹۱، ساعت ۱۴:۰۹ نوشته:

با سلام و درود .
خیام در این رباعی می خواد بگه هر وقت کسی پیدا شد و گفت که " از کجا آمده ایم" من به او خواهم گفت به کجا خواهیم رفت.
این نشان دهنده هوش سرشار و نبوغ این حکیم افسانه ایه که اینگونه سولاتو بدین زیبایی مطرح می کنه.
فقط همین... و البته تفسیر این چنین نبوغی از عهده بنده خارج است
حق نگهدارتان

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امید.م در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۱ شهریور ۱۳۹۱، ساعت ۱۵:۳۸ نوشته:

هفت=هفت آسمان
شش= شش جهت
پنج= حواس پنچگانه
چهار= آب،باد،خاک،آتش
و در کل این رباعی هم به مانند دیگر رباعی های خیام به نقد این مساله پرداخته است که حقیقتی در دست نیست که به آن استناد کرد، و ما هنوز در پنج و چهار و شش و هفت مادی خود حیرانیم، چه برسد که بدانیم ابتدا و انتهای ما کجا بوده و خواهد بود. در مجموع هر سخنی که با حقیقتی، چه با سعی به اثبات وجود خدا و چه با تلاش برای انکار آن آمیخته باشد خرافه ای بیش نیست و زاده ی تفکر خود بشر است.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

شیفته می در ‫۱۱ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ شهریور ۱۳۹۱، ساعت ۰۹:۰۱ نوشته:

بنظر من مصرع اول ، جان کلام شعر

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

عابد در ‫۱۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۷ مهر ۱۳۹۱، ساعت ۰۸:۴۱ نوشته:

عالم روحانی تفت=باغ ملکوت
مولوی:از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود/به کجا می روم ؟ آخر ننمایی وطنم
جان که از عالم علوی است یقین می دانم/رخت خود باز بر آنم که همان جا فکنم
مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک/دو سه روزی قفسی ساخته اند از بدنم
می وصلم بچشان تا در زندان ابد/از سر عربده مستانه به هم درشکنم
من به خود نامدم این جا که به خود باز روم/آن که آورد مرا باز برد در وطنم/

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امین کیخا در ‫۱۰ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۳۱ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۰۱:۰۰ نوشته:

از می لغت می خواره را داریم اما می باره از ان شدید تر است و برابر الکلیسم است

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

پوریا در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، جمعه ۱۶ اسفند ۱۳۹۲، ساعت ۲۲:۴۱ نوشته:

به نظر من منظورش از پنج و چهار و شش و هفت, فرقه های مختلفه تو اسلام

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

دکتر ترابی در ‫۹ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۷ آبان ۱۳۹۳، ساعت ۱۷:۲۶ نوشته:

جناب کیخا ، و می زده از برای آنچه در انگلیسی
هنگ اور میگویند و ما به نادرست خمار میخوانیم
و خماری نشانگان محرومیت از خمار شکن است!!
و دو دیگر که از مرضیه و می زدگی اش یادکنیم
می زده شب چو ز میکده با ز آیم و.....
و سدیگر پناه به کوی دوست بریم و نیاز از او جوییم.
چه حتا به زندان که اندری به دوست می اندیشی که دوست آزادی است آفتاب است
به قول شیخ:
صبح می خندد و من گریه کنان در غم دوست
ای دم صبح! چه داری خبر از مقدم دوست
و ببخشایید پراکنده گویی ام.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امین کیخا در ‫۹ سال و ۶ ماه قبل، پنجشنبه ۸ آبان ۱۳۹۳، ساعت ۰۱:۱۹ نوشته:

به به . دکتر ترابی مهربان . همین شاخه شاخه کردن وقتی از دهان بزرگان باشد هنری است . درود به جان پر فروغت .

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

پرز فرش در ‫۹ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۳ دی ۱۳۹۳، ساعت ۰۱:۲۰ نوشته:

اشاره به عقل کل و عقل جزء (عقل شمارشگر) دارد و در ادامه تأکید بر این موضوع که با عقل جزء نمی توان از عالم روحانی آگاهی پیدا کرد

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

بهرام مشهور در ‫۹ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۰ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۰۱ نوشته:

از امید . م سپاسگزارم برای درک درست و دقیقشان از این رباعی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سام در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، جمعه ۲۱ اسفند ۱۳۹۴، ساعت ۰۲:۰۸ نوشته:

ای آمده از عالم روحانی پس برای ایشان مشخص بوده که از کجا آمده اند و حیران شده در عالم اعداد و قوانین پیچیده!
حال اگر تو نمی دانی که از کجا آمده ای (عالم روحانی) می خور که تو شاید بدانی !
خوش باش که آینده را با انتخاب هایت رقم می زنی نه با سناریوی از پیش تعیین شده ..
هر انتخاب مساوی با سرنوشتی تازه...

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال قبل، شنبه ۲۶ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۰:۵۷ پاسخ داده:

سامِ نریمانِ عزیز

کوتاه نوشتی ولی قفلِ فهمِ این رباعی را بر من گشودی.

سپاسگزارم

همیشه شاد و تندرست باشید

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سجاد در ‫۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۷ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۰:۱۷ نوشته:

دوستم 6 7 8 تمثیل که قبلتو گم کردی وادی ششم عطاره حیرت: سالکی که از توی نور در میاد پخته میشه روحانی میشه (سوره نور) میگه دیگه بیا تو لحظه تا خدا رو ببینی (گر یار بهشتی روی هست گر بهشتی هست از این کوی هست) کل حرف مستی در عرفان در این وادیه درست وقتی روزرو درست میگیری موقعی که مغز مور مور میشه نزدیکه. و شب قدر فرشتگان و روححححححح همون و همین و همان همین باشد ....

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

علیرضا در ‫۵ سال و ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۷، ساعت ۱۸:۳۸ نوشته:

بنده خودم حیرانم در پنج و چهار و شش و هفت
چهار=جهار حد
هفت=هفت خط
شش=شش جهات بالا پایین چپ راست پیش و پس یا عقب و جلو..
پنج رو اگه کسی میدونه چیه ممنون میشم بگه

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

nabavar در ‫۵ سال و ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۷، ساعت ۱۹:۲۵ نوشته:

ای آمده از عالم روحانی ، تفت
ای آنکه از عالم دیگر با شتاب امده ای
از روخوانی داوود ملک زاده راضی نشدم
تفت درین جا به مانای شتابان است ، و ایشان خواندند
روحانیِ تفت یعنی روحانیِ گرم و این طرز خوانش به نظر من اشتباه است

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

مهدی قناعت پیشه در ‫۵ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۹ آذر ۱۳۹۷، ساعت ۱۷:۵۱ نوشته:

ای انسان روحانی که عقلت نمیرسدازکجاآمدی
عقلتراضایعکن ومی نوشته عقل بکارت نمیدی
حتی درشناخت خودت!خوشباش کنمیدونی کجا میری تانگرانباشی.مختصرا ازنادانیت خوشا.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امید راهی در ‫۵ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۶ دی ۱۳۹۷، ساعت ۲۱:۲۹ نوشته:

میگوید می بنوش که سرمست شوی تا ندانی از کجا آمده یی و می بنوش تا مست‌شوی و‌ندانی که بکجا میروی. بقول خواجه عبدالله انصار رح همه از آخر ترسند عبدالله از اول ترسد. یعنی من‌نمیدانم روز اول روز الست من به کجا توجه کردم به عالم بالا یا به عالم سفلی ازآنجاست که نوع زندگانی خود را رقم زدم اگر در آن عالم مطلق محو عالم قدس بودم پس درین دنیا هم از ابتدای پیدایش تا دم مرگ متوجه عالم قدس خواهم بود ولی اگر در آن عالم به عالم قدس نپرداخته ام پس درین دنیا نیز نخواهم پرداخت ولی این دگر مطلق نیست انسان با سعی و تلاش و پیگیری تعالیم انبیا و‌اولیای حق میتواند توجه خود را بسوی عالم بالا بگرداند و مردم از آخر از آن می ترسند که نمی دانند با ایشان چه خواهد شد. لهذا نسخه علاج این دو ترس از دیدگاه خیام نوشیدن می است که نه از جنس شراب یعنی الکهول است بلکه فیوضات ربانیست که از میخانه قرآن به قلب‌و‌روح انسان میرسد یعنی با آن فیوضات ربانی روحت را سرمست‌کن و با عشق زندگی کن تا در فکر این‌نباشی که از کجا آمده یی و بکجا خواهی رفت.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امید در ‫۴ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۱۳ مرداد ۱۳۹۸، ساعت ۰۰:۵۷ نوشته:

ای آمده از عالم روحانی، تفت
یعنی از باورهای روحانی و مذهبی سرگردان و تفت داده شدی جوش آوردی
حیران شده در پنج و چهار و شش و هفت
پنج به معنی پنج معصوم ، چهار به معنی چهار عنصر ، شش به معنی شش امشاسپند هفت ترکیب شش امشاسپند با سپنت مینو که عدد هفت مقدس را تشکیل میدهند

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

پوریا میر در ‫۴ سال و ۲ ماه قبل، جمعه ۱۸ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۲۰:۰۷ نوشته:

تو از عالم روحانی و غیر مادی آمده ای،اما حیرانی در حساب و کتاب مادی و سود و زیان،هنگامی که نمی دانی از کجا آمده ای ،پس نخواهی فهمید که به کجا خواهی رفت. در اینجا معنی کلمه تفت با شتاب آمدن است و اعداد پنج و چهار وشش و هفت هم صورت عادی اعداد و حساب و کتاب است و منظور شاعر نمادها و نشانه های خاصی نیست،می خوردن هم معنی ظاهری دارد و هم معنی خوش بودن و مقید نبودن

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

بینام در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹، ساعت ۰۸:۰۹ نوشته:

گاهی مبدا مشخص نیست اما مقصود مشخص است دوست عزیز برای تفهیم بهتر مطلب یک مثال عرض میکنم :(بنده یک بیماری صعب العلاج و ناشناخته دارم که هی تشنه میشوم و هی باید آب بخورم و الا میمرم ) در اینجا بیمار (مبدا)ناشناخته ولی آب خوردن(مقصود)مشخص است

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ن در ‫۳ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۹ آبان ۱۳۹۹، ساعت ۱۰:۱۱ نوشته:

با توجه به دانش و علاقه خیام به ریاضیات مصراع دوم بیت اول میتواند اشاره ای به دنیای ریاضیات باشد

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

محسن عبدالهی در ‫۳ سال و ۴ ماه قبل، یکشنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۹، ساعت ۲۲:۱۹ نوشته:

ای آمده از عالم روحانی ،...– ای که از جهان معنا آمده ای
تفت حیران شده در پنج و چهار و شش و هفت –در کالبد و مکان و زمان و زمینی معلق در آسمان ها : خلاصه به جهان ماده آمده ای و در تب ماده و تغییرات جهان مادی گرفتار شده ای .
می نوش ، ندانی ز کجا آمده‌ای ؟!- از اینکه می دانی از کجا آمده ی می نوش و سرمست باش
خوش باش ، ندانی به کجا خواهی رفت ؟!- و خوش باش که می دانی از ماده دوباره به جهان معنوی خواهی رفت .
می نوشی و خوش باشی و شادمانی از درک آغاز و فرجام انسان که جهان معناست حاصل می شود و راه رهایی از تب ماده فهم معنوی جهان است که انسان موجودی در پیوند با معنا و بودن همیشگی ، خویشتن و خودانگیختگی خود را می یابد و اسیر و گرفتار و زندانی جبر ماده نمی شود و خویشتن را در اتصال با هستی هوشمند می یابد و زندگی سراسر سرمستی و خوشی می شود .
و پاسخ است به این اندیشه :
ای آنکه نتیجه ی چهار و هفتی – ای انسان که صرفا ماده هستی و از برهم کنش جهان ماده بوجود آمده ای
وز هفت و چهار دایما در تفتی – و از تاثیر اینها در تکانش هستی و آرامش نداری
می خور که هزار بار بیشت گفتم – علاج این است : می خور ، که بیشتر از هزار بار به تو گفتم :
بازآمدنت نیست چو رفتی رفتی- چون مردی دیگر باز نمی گردی به این جهان و جهان دیگری هم نیست ،
هم زمان دو اندیشه ی بازگشت به این جهان( تناسخ) و وجود جهان معنا را نفی می کند و می خوارگی علاجی برای آرامش و زیستنی در لحظه است و اندریافت آنی که غنیمت است و دیگر هیچ گاه پیش نمی آید ، زندگی پیمانه ای است که با مرگ پایان می پذیرد ، پس ارزش آن را دریاب و می خور .

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

فرنوش پارسه در ‫۳ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۷ دی ۱۳۹۹، ساعت ۲۱:۴۵ نوشته:

ای آنکه نتیجه‌ی چهار و هفتی
وز هفت و چهار دائماً در تفتی
می خور که هزار بار بیشت گفتم
باز آمدنت نیست چو رفتی رفتی.
(منسوب به خیام).

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

تسلیم در ‫۲ سال و ۷ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۰، ساعت ۱۵:۱۶ نوشته:

سلام رهجویان معرفت
خیام ابتدا پنج را آورده بعدا چهار و در ادامه شش و بعد هفت
به نظرم منظور از چهار ، مرحله چهارم خلقت که عقل غریضی است ( عقلی که حیوانات دارند ) می باشد انسان نیز بدلیل داشتن بعد حیوانی این بخش از عقل را داراست و درگیر آن است
منظور از پنج ، مرحله پنجم خلقت که فرشتگان می باشند و دارای عقل کاملی هستند به گونه ایکه بر اساس این عقل خطا ناپذیرند و وظیفه را بطور کامل انجام می دهند(شیطان و جبرئیل نیز چون فرشته اند در این سطح از خلقت قرار می گیرد که خود بحث مفصلی دارد که خارج از این بحث است)

سطح ششم خلقت که انسان می باشد. این سطح از خلقت عقل و عشق را با هم داراست و عشق مخلوق جدیدی است که مخلوقات مرحله پنجم توانایی درک آنرا ندارند و برای همین خداوند به فرشتگان در مورد خلقت آدم فرمودند که " من چیزی می دانم که شما نمی دانید"
سطح ششم که انسان است بر دو پهلو نتیجه گیری می کند یا بر عقل یا بر عشق. یعنی انسان تصمیمات مختلفی می گیرد که با هم در ظاهر تضاد دارند و بدلیل مبنا قرار دادن عقل یا عشق در آن تصمیم گیری است.
شیطان که مخلوق مرحله پنجم است سعی دارد خود را مخلوق مرحله ششم جا بزند و بگوید که مخلوق ششم ( انسان ) راه به جایی ندارد و در نهایت من جای او را می گیرم ( چرا شیطان اینگونه فکر می کند؟ چون بر پله عقل محضی که دارد رفتار و منش انسان توجیه پذیر نیست و تصورش این است که انسان راه را نخواهد یافت چون رفتارهای غیرعقلی و عاشقانه ( دیوانه ) دارد )
از این رو خود را همه جا شش معرفی می کند مثلا 666 را نماد شیطان می دانند و غیره

مخلوق هفتم : که با هفت از آن یاد شده عالمی است که انسان ( خالق اصغر ) خالق آن است و با آن عالم درگیر است. بله ما بدلیل داشتن بخشی به نام "روح اله" توانایی های خداگونه در خلق کردن داریم که بصورت بالقوه می باشد که خارج از بحث فعلی است ولی عالم هپروت که از قدیم مثال خاص و عام شده اشاره به این سطح هفتم دارد
کسی که به فکر فرو می رود و در تخیلات خود به سر می برد را گویند " فلانی تو عالم هپروته "
چرا ما تخیل می کنیم و این صفت بالقوه از کجا می آید ؟
چون ما می توانیم خالق اصغر باشیم نمی شود که خداوند روح خود را به آدم دمیده باشد ولی انسان همان موجود ضعیف بماند. تخیل می کنیم چون این امکان را داریم که خلق کنیم

انسان با پنج ( فرشتگان و شیطان ) و چهار ( بعد حیوانی و عقل غریضی و غریضه ) و شش (عشق ) و هفت( خالق اصغر ) درگیر است و باید جایگاه خود را بشناسد و جهل یعنی نداستن اینکه تو ای انسان چه گوهر گرانقدری هستی و خودت را نشناخته ای

در پناه خداوند باشید پاره های تن من

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

Mamad Korjes در ‫۶ ماه قبل، جمعه ۷ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۴۴ پاسخ داده:

تسلیم جان سلام

ممنون بابت توضیحات و انتشار آگاهی

بقوله مولانا :

تن به تن ذره به ذره همه انوار مَنَند

زان‌که خورشید نهانم تتناهو یا هو

ممنون تن واحده‌ما

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ملیکا رضایی در ‫۲ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۰، ساعت ۰۰:۵۶ نوشته:

تسلیم ...

درود

زیبا بود ،و من که از مطالعه این جملات لذت بردم ... .

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

گرشا در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۸ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۷:۴۷ نوشته:

واقعاً کلام هیچ شاعری به اندازه حکیم عمر خیام به دل نمیشینه

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حبیب شاکر در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، جمعه ۲۲ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۰۱:۲۶ نوشته:

سلام

چطور اول میگه از عالم روحانی آمدیم و بعد میگه معلوم نیست از کجا آمدیم و بکجا میرویم

بعد وقتی نمیدونی کجا میروی و مقصد معلوم نیست خوب یا بد است چگونه میتوانی خوش باشی؟پاک گیجمون کرده

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حبیب شاکر در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، جمعه ۲۲ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۲۱:۳۱ نوشته:

با جذبه سیب زعالم روحانی

افتاده دراین کالبد جسمانی

دوریم ز اصل و بیقراریم بوصل

تا وصل نیابیم نخوابیم آنی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حبیب شاکر در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، جمعه ۲۲ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۲۳:۵۵ نوشته:

ما را ملکوتست مقام و منزل

یک چند صباحی شده منزل از گل

مارا که وجود باشد از جان و دل

بسیار بود دوری جانان مشکل

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

احمد نیکو در ‫۱ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۳ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۱۵ نوشته:

در شش جهت آنچ گرد ما گستردند

در پنج حواس و چار طبع آوردند

بس گرسنه اند و عالمی را خوردند

این هفت که در دوازده می گردند

رباعی منسوب به خیام

دوازده ( دوازده برج)

هفت (هفت ستاره)

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۱۰ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۴۳ نوشته:

ای آمده از عالَمِ روحانی تَفت / حیران شده در پنج و چهار و شش و هفت

مِی نوش ندانی زِ کجا آمده ای / خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت

- عالَمِ روحانی: عالَمِ معنی, جهانِ غیرمادی, جهانِ حقیقی

- تَفت: با شتاب, تند و تیز, در یک چشم بهم زدن!

- حیران شده: سرگردان و سرگشته

- پنج و چهار و شش و هفت: مجازا دنیا و گرفتاریهای و محدودیت هایِ دنیوی.

- پنج: حواس پنجگانه یِ بینایی, بویایی, شنوایی, چشایی و لامسه, اشاره به محدودیت های جسمانی دارد.

- چهار: عناصرِ چهارگانه: خاک, آب و باد و آتش, اشاره به این کره یِ خاکی, زمین, که در برابر عظمت جهان هستی بسیار ناچیز و یا حتی هیچ است.

- شش: شش جهتِ بالا, پائین, جلو, پشت, چپ و راست, اشاره به محدودیت حرکتی ما و محدوده یِ جغرافیایی ما دارد که باز اشاره به مادی بودن این دنیا و جسم ما دارد.

- هفت: عدد هفت اشاره به مواردِ متعددی دارد که فراخور هرکس می توان به او نسبت داد. مثلا : هفت قلم آرایش, هفت خطِ جامِ شراب, هفت خطِ خوشنویسی, عجایبِ هفتگانه زمین, هفت اقلیم (۱. ایران, ۲. توران, ۳. روم, ۴. چین, ۵. هند, ۶. تازیان و حبشه ,کشورهای عربی و آفریقایی میانی, ۷. هاماوران کشورهای شمال آفریقا به محوریت مصر), هفت خوان رستم, هفت دریا ,... که همگی دلالت بر این جهانِ مادی دارند!

- مِی نوش: شاد باش

معنی رباعی: ای کسی که در یک چشم بهم زدن! بی آنکه خود متوجه باشی از عالَم غیب (جهانِ حقیقی) به دنیا آمدی و اکنون آنچنان گرفتار و سردرگم در مسائل دنیوی (پنج و چهار و شش و هفت) شده ای که پاک فراموش کرده ای که زندگی مجازیِ این دنیا خوابی بیش نیست! از یاد برده ای که از کجا آمده ای و دوباره به کجا باز خواهی گشت!

تنها راهِ پی بردن به رازِ هستی شاد بودن و شاد زیستن است. از طریق شادی است که انسان می تواند به مقصدِ نهایی که همان حقیقت یا عشق باشد برسد. تنها عاشقان هستند که با تمام وجود ناچیز بودن این عالم را دریافته و برای آن ارزشی قائل نیستند.

به قول حافظ:

بیا که قصرِ اَمَل سخت سست بنیاد است / بیار باده که بنیادِ عُمر بر باد است

غلامِ همّت آنم که زیرِ چرخِ کبود / زِ هرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد است

که ای بلندنظر شاهبازِ سدره نشین/ نشیمنِ تو نه این کُنجِ محنت آبادست

بحرالمیت > اردن { ١٨ ژوئن ۲۰۲۳}

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

رضا فاتحیان در ‫۹ ماه قبل، شنبه ۱۰ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۸:۲۰ نوشته:

هدف از این عدد در این مصرع شاعر‌چی میتونه باشه‌

پنج و چهار و شش و هفت

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	لغزش به بخش حاشیه‌های شعر
	لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر
	لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر
	لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ
	لغزش به بخش خوانش‌های شعر
	لغزش به بخش شرح‌های صوتی
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور
	مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه
	مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب)
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

وزن:	مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری:	رباعی
منبع اولیه:	ویکی‌درج

ورود به گنجور

رباعی شمارهٔ ۱۱