... چو سیستان ز خلف ری ز رازیان بستد

وز اوج کیوان سر برفراشت ایوان را

فریفته شده می گشت در جهان و بلی ...

... سپری کرد توانند تو را زاتش تیز

چون همی زیر قدم گردن کیوان سپرند

ای پسر دین محمد به مثل چون جسدی است ...

... حجتان دست رحمان آن امام روزگار

دست اگر خواهند در تاویل بر کیوان کنند

دینت را با علم جسمانی به میزان برکشند ...

... سیماب دختر است عطارد را

کیوان چو مادر است و سرب دختر

این هفت گوهران گدازان را ...

... تا راه بدید این دل گمراه و به جودش

بر گنبد کیوان شد از این چاه مقعر

بنمود مرا راه علوم قدما پاک ...

... یکی ماننده گزدم ولیکن نیش او در فم

یکی را سر همی ساید ز فر و فخر بر کیوان

یکی را سر نشاید جز به زیر سنگ چون ارقم ...

... دست از طمع بشویم پاک آنگهی

از خفته دست بر سر کیوان کنم

گر در لباس جهل دلم خفته بود ...

... که دانست کز نور خورشید گیرد

همی روشنی ماه و برجیس و کیوان

که دانست کاندر هوا بی ستونی ...

... نگوید کس که ناکس جز به چاه است

اگرچه برشود ناکس به کیوان

به مهمانیش نایم زانکه ناکس ...

... گر جهل تو را درد کردی از تو

بر گنبد کیوان رسیدی افغان

مغز است تو را ریم گرچه شویی ...

... گر بگیریم خوی بهتر خلق

از ثری برشویم زی کیوان

بهترین زمانه مستنصر ...

... فرزند نبی جای جد خویش گرفته است

وز فخر رسانیده سر تاج به کیوان

آن است گزیده که خدایش بگزیند ...

... آن کن که خرد کند اشارت

تا برشوی از ثری به کیوان

بگزار به شکر حق آن کس ...

... کیستی بنگر کز بهر تو می زاید

مه و خورشید زر و سیم و سرب کیوان

مزه اندر شکر و بوی به مشک اندر ...

کیوان چو قران به برج خاکی افگند

زاحداث زمانه را به پاکی افگند ...

... وز قرن به قرن یادگاریم همه

کیوان گرد است و ما شکاریم همه

واندر کف آز دلفگاریم همه

... آن مؤمنان را اعتصام آنجا که پرسند از جزا

تا ساکن و جنبان بود تا زهره و کیوان بود

تا تیره و رخشان بود تا عالم و نادان بود ...