اهلی شیرازی » دیوان اشعار » معمیات » بخش ۲۱ - پیر برداشت ساقی ما شرم از میان و منهم گل پیرهن قبا را بگشود و پیرهن هم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف لحظه‌ای می‌پردازد که ساقی (جرعه‌ساز) از محبت و زیبایی خود شرمگین است. او با گشودن گل پیرهنش، به زیبایی و جذابیت خود اشاره می‌کند. این تصویرسازی نشان‌دهندهٔ ترکیبی از عشق و شرم است.
هوش مصنوعی: ساقی ما از شرم به خود می‌لرزد و من نیز برای اینکه به او دلگرمی بدهم، دکمه‌های پیرهنم را باز کردم تا حال و هوای بازتر و راحت‌تری پیدا کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
انجام حسن او شد پایان عشق من هم
رفت آن نوای بلبل بی برگ شد چمن هم
کرد آنچنان جمالی در کنج خانه ضایع
بر عشق من ستم کرد بر حسن خویشتن هم
بدمستی غرورش هنگامه گرم نگذاشت
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.