ز رشک سرو قدت، سرو پای در خاک است

کتان پیرهن گل ز روت صد چاک است

کنایت از دهن توست سر جوهر فرد

برون ز دایره فهم و حد ادراک است

چو بگذری به سر کوی کشتگان غمت

[...]

زهی شهنشه عالی و ظل یزدانی

قرین دولت و شوکت، خلیل رحمانی

کف سخای ترا بحر گفتم و دل گفت

قیاس بحر ز کف می کنی ز نادانی

چنین کریم و خردمند و دادگر که توئی

[...]

بجز تو خاطر این بوالهوس نمی گیرد

به گوش خفته صدای جرس نمی گیرد

سوای شهد انیسی مگس نمی گیرد

دلم به غیر تو الفت به کس نمی گیرد

چو بلبلی است که جا در قفس نمی گیرد

[...]

جلای آینه دل ز زنگ خود بینی

غلام حضرت ایشان، محمد حپینی