گر بی تو شوم شاد غمم روز فزون باد

سر تا قدمم در یم آفات نگون باد

ور بر گل نسرین نگرم بی گل رویت

چون غنچه دلم ته به ته آغشته خون باد

امروز که منزلم نصیبین گردید

از داغ غمت دلم نصیبین گردید

دوری ز سر کوی تو از من دور است

اما چه توان کرد نصیبب این گردد

ای آنکه ز کنهت همه کس حیرانند

دیوانه و دانا به برت یکسانند

القصه ز تو غیر تو کس واقف نیست

نازم به تقدس تو ای بی‌مانند