مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۰۷

ای دوست قبولم کن و جانم بستان

مستم کن و از هر دو جهانم بستان

با هرچه دلم قرار گیرد بی تو

آتش به من اندر زن و آنم بستان