ای شوخ دیده اسب جفا بیش زین مکن

ما را چو چشم خویش نژند و حزین مکن

ای ماه روی بر سر ما هر زمان ز جور

چون دور آسمان دگری به گزین مکن

مهری که خود نهاده‌ای آن مهر بر مدار

[...]

ای دل ار در بند عشقی عقل را تمکین مکن

محرم روح‌الامینی دیو را تلقین مکن

خوش نباشد مشورت با عقل کردن پیش عشق

قبله تا خورشید باشد اختری را دین مکن

ماه و تیر و زهره و بهرام و برجیس و زحل

[...]

جانا ، ز مهر مگذر و آهنگ کین مکن

بر جان من ز لشکر هجران کمین مکن

اندر فراق آن دهن همچو خاتمت

از گوهر سرشک رخم پر نگین مکن

تو ماه آسمانی و ما را بدست ظلم

[...]

شرم دار آخر جفا چندین مکن

قصد آزار من مسکین مکن

پایی از غم در رکاب آورده‌ام

بیش از این اسب جفا را زین مکن

در غم ماه گریبانت مرا

[...]

یا رب مددی زلطف تعیینم کن

تحصیل رضای خویش آیینم کن

داعی اجل چون طلب روح کند

توحید به وقت نزع تلقینم کن

بی‌رخت جانا، دلم غمگین مکن

رخ مگردان از من مسکین، مکن

خود ز عشقت سینه‌ام خون کرده‌ای

از فراقت دیده‌ام خونین مکن

بر من مسکین ستم تا کی کنی؟

[...]

بدان فعل ناخوب تحسین مکن

رضا دادن خویش تعیین مکن

ای نگارین زلف شبرنگت به گل پرچین مکن

ابروان چون هلالت را به مه پرچین مکن

صورت خود را چو می بینی ببین در آینه

لیکن ای جان طعنه ها بر لعبتان چین مکن

گر تو دعوی می کنی شطرنج عشقش باختن

[...]

یک سر موئی خلاف دین مکن

ور کند شخصی تو اش تحسین مکن

روان سیاوخش غمگین مکن

در این کینه ابرو پر از چین مکن

به هر سفله اش نیز تلقین مکن

وز آن خویش را رخنه در دین مکن

عقل می گوید بحرف عشق ترک دیدن مکن

عشق میگوید که حرف عقل را تمکین مکن

خواب بهتان است بر عشاق ای همدم مرا

چون نهی در خاک از خشت لحد بالین مکن

ای که داغم می نهی بر سینه دل را چاره کن

[...]

از برای کام دنیا خویش را غمگین مکن

پشت پا زن بر دو عالم، دست را بالین مکن

نخل نوخیز تو بهر بوستان دیگرست

ریشه محکم در زمین عاریت چندین مکن

چشم خواب آلود را در گوشه نسیان گذار

[...]

در تلاش آفرین افکار خود رنگین مکن

گوش خود را کاسه دریوزه تحسین مکن

بیش از این جور ای بت شیرین مکن

بعد از این شبدیز کین را زین مکن

بیا محافظت جسم نور عینم کن

رعیات تن صد پاره حسینم کن