افسوس که نامهٔ جوانی طی شد

و آن تازه بهار زندگانی دی شد

آن مرغ طرب که نام او بود شباب

افسوس ندانم که کی آمد کی شد

مرد بد دل خیانت اندیشد

راز خود پیش خلق بپریشد

در آنجا باز ماند و مصطفی شد

به سوی قربِ ذات پادشا شد

نبی اسرار و عرفان مرتضی شد

همی درجان منصور او خدا شد

حقیقت بود حق نابود کی شد

بوقتی کین همه دیدار حی شد

نام او ذکر اهل معنی شد

سکته نقد دین و دنیی شد

شیخ الاسلام احمد جامی

که دم مرده از دمش حی شد

می اوشد عسل چنین گویند

منکر او مشو مگو کی شد

باز رندی دگر به یک جذبه

[...]

از جود وجود عشق لا شی ، شی شد

وز آب حیات جمله جانها حی شد

گویند وفات یافت سید حاشا

باقی به بقای اوست فانی کی شد

حسن عملم ز برگ کاهی پی شد

راه ازلم ز برق آهی طی شد

از عمر حضر نشد جز اینم معلوم

کی صبح بهر شادمانی دی شد

زپیری حرص دنیا نفس طامع را دو بالا شد

گدا را کاسه در یوزه از کوری مثنی شد

نگردد تنگ از سنگ ملامت شهر و کو بر من

که از مشرب غبار خاطرم دامان صحرا شد

زهمچشمی بلایی نیست بدتر عشقبازان را

[...]

فغان که هستی ما خرج آشنایی شد

بهار عمر به تاراج بینوایی شد

چو وحشیی که گرفتار در قفس گردد

تمام عمر در اندیشه رهایی شد

درین قلمرو پرصید از نگون بختی

[...]

فروزان چهره چون شمع آمدی، دلها تسلّی شد

شب روشن سوادان از خطت صبح تجلّی شد

شنیدی شکوهام، از شرم طاقت آب گردیدم

به حرفم گوش دادی، بر زبانم لفظ، معنی شد

به سویم گرم دیدی، شبنم آسا از میان رفتم

[...]

بر دوش پیمبر چو علی بالا، شد

بگذشت ز قوسین و به اوادنی شد

معراج نبی به هر کجا بود از وی

یک قامت احمدی علی اعلی شد

چو خورشید وجودت بی‌ز فی شد

شهود کل شیئی در کل شیی شد

رز از هم ریخت چون آشوب دی شد

پس از اردیبهشت انگو رومی شد

سر خشم و غصب ببریده کی شد

بوقتی کت امید از خلق طی شد

ماه رمضان و روزه جانا طی شد

ایام دف و چنگ و رباب و نی شد

آید رمضان باز و همی خواهد رفت

وین عمر ندانیم کی آمد کی شد

کیف از افیون و نشاط از مِی شد

دورهٔ عشق و جوانی طی شد

که اندر جهان مرگ مغلوب وی شد

چه کس بود آنکس کجا بود و کی شد

کی از مرگ ایمن توانشد که ممکن

نه از بهر جمشید و نه بهر کی شد

کدامین نهال اندر این باغ سر زد

[...]

آلو که (دو) تا بود دگر باره یکی شد

اکنون (دو) دگر منصب دیوان (دو) بگی شد

هر کس به درستیش، کند فخر در عالم

فخریه این خیره، همانا ترکی شد!

آن کس که بدان شوری، شوریش فلان بود

[...]