هنگام صبوح آمد ای هم نفسان خیزید

یاران موافق را از خواب برانگیزید

یاران همه مشتاقند در آرزوی یک دم

می در فکن ای ساقی از مست نپرهیزید

جامی که تهی گردد از خون دلم پر کن

[...]

هنگام صبوحست حریفان خیزید

وان باقی دوشین بقدح در ریزید

یک لحظه ز بند نیک و بد بگریزید

در بی خبریّ و بی خودی آویزید

خرده گیرد در سخن بر بایزید

ننگ دارد از درون او یزید

از برون، طعنه زنی بر بایزید

وز درونت، ننگ می‌دارد یزید»

از برون طعنه زنی بر بایزید

وز درونت ننگ می دارد یزید

از برون طعنه ز نی بر بایزید

وز درونت ننگ میدارد یزید

الغرض موشی از میان خیزید

نیمشب بر جراحتش میزید