ای گرد گرد گنبد طارونی

یکبارگی بدین عجبی چونی؟

گردان منم به حال و نه گردونم

گردان نه‌ای به حال و تو گردونی

گر راه نیست سوی تو پیری را

[...]

تو لاله سُرخ و لؤلؤ مکنونی

من مجنونم تو لیلی مجنونی

تو مشتریان با بضاعت داری

با مشتریان بی بضاعت چونی

کسی کز راستی جوید فزونی

کند پیروزی او را رهنمونی

بدو گفت ای سزاوار فزونی

نگویی تا خود از دی باز چونی

که تو جانی مرا وز جان فزونی

که جانم را به شادی رهنمونی

دو زلفش خوانده نقش هر فسونی

گرفته تاب هر جیمی و نونی

همی خواندم فسونی بر فسونی

همی شستم ز دل خونی به خونی

چه باید مهر با چندین زبونی

ترا کمی و دشمن را فزونی

نه جستی گرگ بر میشی فزونی

نه کردی میش گرگی را زبونی

من دل سوته را لایق ندونی

که در دیوان عشاقت بخونی

هزارون بارم از خونی ببو کم

ز تو زیرا که بحر بیکرونی

ای شاه نگویمت که چون گردونی

زیراکه به قدر و جاه از او افزونی

از قدر و محل همی ندانم چونی

گویی‌که ز وهم آدمی بیرونی

حاجت صد هزار ... قوی

شد ز ... روا که مابونی

حاجب من روا نگشت از تو

گرچه از خواسته چو قارونی

پس چو به بنگرم بر تو و من

[...]

نه بزرگیش هست از افزونی

ذات او بر ز چندی و چونی

روزیت داد نُه مه از خونی

کردگار حکیم بی‌چونی

ذات او فارغست از چونی

زشت و نیکو درون و بیرونی

گفت شیخا بگوی تا چونی

تا به رنج زمانه مرهونی

فرزند من نبیره میمونی

ابلیس دیگر است نملعونی

اصرار کرده بر پدر آزاری

همچون امامزاده صابونی

آن را نصیبه از پدر آزردن

[...]

مخور از روی شهوت و دونی

از پی آز و حرص افزونی

لقمه نان بود که دارد باز

از بسی لقمه های صابونی

تو لاله سرخ و لؤلؤ مکنونی

من مجنونم تو لیلی مجنونی‌

تو مشتریان با بضاعت داری

با مشتریان بی‌بضاعت چونی‌

با چرخ مدور به جفا مقرونی

وز ماه منور به جمال افزونی

ای ماه مگر دایره گردونی

کز دایره مراد من بیرونی