امروز هیچ خلق چو من نیست

جز رنج ازین نحیف بدن نیست

لرزان تر و نحیف تر از من

در باغ شاخ و برگ سمن نیست

انگشتریست پشت من گویی

[...]

در بأس چو طاهر علی آهن نیست

بی منت طاهر علی گردن نیست

جز منت طاهر علی بر من نیست

والله که چو طاهر علی یک تن نیست

چرخ بی حشمت تو روشن نیست

ملک بیرای تو مزین نیست

نیست آهن به بأس و همت تو

ورچه چیزی به بأس آهن نیست

بی نمودار طبع صافی تو

[...]

تا بجویست اگرچه خاین نیست

زآب جوی آبِ جوی ایمن نیست

سخن که‌ز قول آن پیر کهن نیست

برِ پیران وبال است، آن سخن نیست

سگ را وطن و تو را وطن نیست

تو آدمی‌ای در این سخن نیست

گر ترا این حدیث روشن نیست

عهده بر راوی‌ست بر من نیست

اساس هر دوعالم جز سخن نیست

که از کن هست گشت از لاتکن نیست

دل لایعقلم در دست من نیست

که این بی خویشتن با خویشتن نیست

همه ذات من است و غیر من نیست

یقین جمله منم هم جان و تن نیست

دوستی کن که هریک دوست بود

هیچکس در جهانش دشمن نیست

تا به هم نیست جمع آتش و موم

شب تاریک جمع، روشن نیست

در جهان هفت خصال است پسند حکما

که از آن هفت فراترعددی با من نیست

چو بمطعوم در آئی بسوی گوشت گرای

که بدن را به ازاو هیچ غذا ممکن نیست

وانکه را، هست نپوشد سلب فاخر پاک

[...]

کار ارچه به من نیست ولی بی من نیست

فاعل جان است و فعل جان بی تن نیست

در ظلمت تن چراغ باید جان را

عقل ارچه چراغ است و به خود روشن نیست

در روی زمین هیچ کست دشمن نیست

کش منّت شمشیر تو بر گردن نیست

چون ساغر می جان بدهد از سر دست

خصم تو که چون کوزه سرش از تن نیست

امشب که فراق را گذر بر من نیست

جز دست و یم قلادۀ گردن نیست

ای صبح ز بهر دل من دم در کش

انگار که امشبیت جان در تن نیست

در بزم شهان چو آب من روشن نیست

جز بر سر خاک تیره ام مسکن نیست

آن شد که نبد رخصت بیرون شدنم

اکنونم اجازه درون رفتن نیست

گفتگویم از اوست از من نیست

جنبش از جانهاست از تن نیست

گر یار طبیب درد من نیست

دردا که امید زیستن نیست

بیمار را به تندرستی

جز ناله درون پیرهن نیست

هر سر که برید از در یار

[...]

گلی چون سرو ما در هر چمن نیست

و گر باشد چنین نازک بدن نیست

به باریکی لبهاش ار سخن هست

در آن سوی میان باری سخن نیست

از آن حلوای لبها صوفیان را

[...]

آمد شد عشق کار زن نیست

زن مالک کار خویشتن نیست