یکی برز بالا بود فرمند

همه شیر گیرد به خم کمند

بیفشارد ران رستم زورمند

برو تنگتر کرد خم کمند

شما دل مدارید ازو مستمند

کجا کشته شد زیر خم کمند

به پیش اندر آید گرفته کمند

نشسته بر اسفندیاری سمند

به گرمابه شد با تن دردمند

ز زنجیر فرسوده و مستمند

بیامد کنون تا لب هیرمند

ابی جوشن و خود و گرز و کمند

بیامد دمان تا لب هیرمند

به فتراک بر گرد کرده کمند

چو آمد به نزدیکی هیرمند

فرستاده‌ای برگزید ارجمند

ششم دیدم ای مهتر ارجمند

که شهری بدندی همه دردمند

چو برخواند این نامهٔ پندمند

برآنکس که هست از شما ارجمند

بگوید که برزوی شد دردمند

پذیردش پوزش شه هوشمند

همه با سلیح و کمان و کمند

بدیوان بابک شوید ارجمند

بدو گفت کاندر جهان مستمند

کدامست بد روز و ناسودمند

چه دانی کزو تن بود سودمند

همان بر دل هر کسی ارجمند

دل خسرو ازکوت شد دردمند

گشادند زان کشته بند کمند

برافگند برگستوان بر سمند

بفتراک بر بست پیچان کمند

سپهدار زان کار شد دردمند

همی‌گفت زار ای گو مستمند

یکی باره‌ای برنشسته سمند

بفتراک بر حلقه کرده کمند

یکی باره‌ای برنشسته سمند

بفتراک بربسته دارد کمند

بسی سر گرفتار دام کمند

بسی خوار گشته تن ارجمند