ترا خود به دیده درون شرم نیست

پدر را به نزد تو آزرم نیست

برادر که او را ز من شرم نیست

مرا سوی او راه و آزرم نیست

مرا پیش خوانی ترا شرم نیست

خرد را بر مغزت آزرم نیست

بداند که بر عرض آزرم نیست

سخن با محابا و با شرم نیست

ستمکاره کش نزد اوشرم نیست

کدامست کش مهر وآزرم نیست

شما را به دیده درون شرم نیست

ز راه خرد مهر و آزرم نیست

جهان را ز کردار بد شرم نیست

کسی را برش آب و آزرم نیست

ازین کردهٔ خود ترا شرم نیست؟

کسی را به نزد تو آزرم نیست؟

ته دوری از برم دل در برم نیست

هوای دیگری اندر سرم نیست

بجان دلبرم کز هر دو عالم

تمنای دگر جز دلبرم نیست

تو را گر ز من رنج و آزرم نیست

ز شاه جهان خسروت شرم نیست

مرا در جهان از کسی شرم نیست

ستیزه بسی هست و آزرم نیست

ماهیست کز آن روی چو ماهت خبرم نیست

وان چهره زیبای تو پیش نظرم نیست

همچون گل در خاکم و چون شکر در آب

زان غم که ز رخسار و لبت گل شکرم نیست

بر گردون ظفرم هست ولیکن

[...]

کریمان را، به دست اندر، دِرَم نیست

خداوندانِ نعمت را کَرَم نیست

بعد از طلب تو در سرم نیست

غیر از تو به خاطر اندرم نیست

ره می‌ندهی که پیشت آیم

وز پیش تو ره که بگذرم نیست

من مرغ زبون دام اُنسم

[...]

به پیش سواران تو را شرم نیست

به دیده تو را هیچ آزرم نیست

ز دستم رفت جان و دلبرم نیست

کسی غیر از خیالت در سرم نیست

تو را چون سواران دل و شرم نیست

کسی را به نزدیکت آزرم نیست

تو را خود به دیده درون شرم نیست

جهان را به نزدیکت آزرم نیست

اگر چند از من تو را شرم نیست

کسی را به نزد تو آزرم نیست

ازین روزی به عالم بهترم نیست

تویی اینجا نشسته باورم نیست