ز هامون شب تیره بر چرخ تیر

کند رشته در چشم سوزن به تیر

بگردنکشان گفت یکسر به تیر

کنید آسمان تیره بر ماه و تیر

بلندیش بگذشته از چرخ تیر

فزون سایش از نیم پرتاب تیر

جره بازی بدم رفتم به نخجیر

سبک‌دستی بزد بر بال من تیر

برو غافل مچر در کوهساران

هرآن غافل چرد غافل خورد تیر

چو سوی کمان دست بردند تیر

برآمد زهازه به کیوان و تیر

ز بس تیغ و زوبین و باران تیر

نه بهرام ماند و نه کیوان، نه تیر

نشان او را بیابد این زمان تیر

بباید دوخت سر تا پایش از تیر

کنون که خور به ترازو رسید و آمد تیر

شدند راست شب و روز چون ترازو و تیر

ای از فلکت سهم سعادت شده تیر

وی از قلمت فایده ها یافته تیر

از حکم تو هر که سرکشد خوشه صفت

هر موی که روید از تنش باشد تیر

بپوشید روی هوا را به تیر

بپوشید پیکان او ماه و تیر

جوانها فتادند از پا چو تیر

کمانها فگندند بر جای تیر

بفرمای برکودکان روز «‌تیر»

نبرد و سواری و پرتاب تیر