ای دوست ره جفا رها کن

تقصیر گذشته را قضا کن

بر درگه وصل خویش ما را

با حاجب بارت آشنا کن

در صورت عشق ما نگارا

[...]

چو مردان بشکن این زندان یکی آهنگ صحرا کن

به صحرا در نگر آن گه به کام دل تماشا کن

ازین زندان اگر خواهی که چون یوسف برون آیی

به دانش جان بپرور نیک و در سر علم رویا کن

مشو گمراه و بیچاره چنین اندر ره سودا

[...]

زین جهان جهان تبرا کن

رو به بستان جان تماشا کن

یا خضر شو گذر به دریا کن

یا چو عیسی سفر به بالا کن

دیدهٔ دل نخست بیناکن

پس تماشای جمله اشیاکن

از خریّ خران تبرّا کن

دل خود با خدای یکتا کن

نیزه یک دم به سوی بالا کن

هفت سیاره را ثریّا کن

به عمری آخرم روزی وفا کن

به بوسی حاجتم روزی روا کن

جفا کن با من آری تا توانی

تو همچون روزگار آری جفا کن

به رنجم از تو رنجم را شفا باش

[...]

من از تاثیر این گردنده گردون

بر این ساکن نیم یک لحظه ساکن

مرا گویی جهان اینست خوش باش

همی کوشم که خوش باشم ولیکن

ببینی بی‌نقاب آن گه جمال چهره قرآن

چو قرآن روی بنماید زبان ذکر گویا کن ‌

دماغ دردمندم را دوا کن

دواش از خاک پای مصطفی کن

مراد بی‌مرادی را روا کن

امید ناامید‌ی را وفا کن

ز طبع آتش پرستیدن جدا کن

بهشت شرع بین دوزخ رها کن

تو در بردار و دریا را رها کن

چراغ از قبله ترسا جدا کن

گویند که خو ز عشق واکن

لیلی‌طلبی ز دل رها کن

دام از سر آهوان جدا کن

این یک دو رمیده را رها کن

گستاخ ترم به خود رها کن

با خاطر خویشم آشنا کن

امید جمله می‌دانی وفا کن

به لطفت جمله را حاجت روا کن

طلب‌کار خلاصی هم چو ما کن

رهایی بایدت‌، خود را رها کن

خلیفهٔ زادهٔ گلخن رها کن

بگلشن شو گدا طبعی قضا کن