گرت زین بد آید گناه من است

چنین است و این دین و راه من است

نشیم تو رخشنده گاه من است

دو پرّ تو فرّ کلاه من است

گرت زین بد آید گناه من است

چنین است آیین و راه من است

مر این قلعه خود خیمه گاه من است

سوارش غلام سپاه من است

به جان برادر که شاه من است

به هر کار پشت و پناه من است

خالق غیب‌دان گواه من است

کین ره شاهراه و راه من است

گرت زین بد آید گناه من است

چنین دان و این راه راه من است

چون گردش آسمان نکوخواه من است

دیدم رخ آن که بر زمین ماه من است

وصلش که به راه عشق همراه من است

تاثیر دعاهای سحرگاه من است

عشق گوید راه او راه من است

همچو عطّاری که آگاه من است

تا که خاک درت پناه من است

آستان تو سجده‌گاه من است

ابر نه بُرقع سیاه من است

بلکه سقای بارگاه من است

گرت زین بد آید گناه من است

چنین است و این دین و راه من است

منم که گوشهٔ میخانه خانقاهِ من است

دعایِ پیرِ مغان وردِ صبحگاهِ من است

گَرَم ترانهٔ چنگ صَبوح نیست چه باک

نوایِ من به سحر آهِ عذرخواهِ من است

ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله

[...]

سپهر و ستاره گواه من است

که این گفته آیین و راه من است

منم که دعوی عشق تو رسم و راه من است

گواه صدق درین دعوی اشک و آه من است

حریم دیر مغان را گرفته خانقهم

خم شراب کهن پیر خانقاه من است

گرم ز مهر تو مانع نگشت موی سفید

[...]

مگر زمانه اسیر کمند آه من است

که باز بالش امید تکیه گاه من است

ز دیدن هوس، پاک بین شود چون عشق

دمی که حسن تو آلوده ی نگاه من است

صحیفه ای که نگردد به آب رحمت پاک

[...]

من خسرو علم و آسمان گاه من است

من سالک هستی و جهان راه من است

این جو فلک مثال یک چاه من است

یونان کده عقول بنگاه من است

هر قدم لغزیدنی فرش قدمگاه من است

چاه راهم چون قلم پیوسته همراه من است

گشته از افتادگی آن سرفرازی حاصلم

کاسمان در سایهٔ دیوار کوتاه من است

از طریق راست خاشاکِ خطرها رفته‌اند

[...]

آن قدر سوزی که خواهد شعله با آه من است

هر زر داغی که دارد عشق، تنخواه من است

در جگر آبم نمانده، گریه را سامان کجاست

آستینم تر ز ننگ دست کوتاه من است

نرگسی بر رهگذار خویش دیدم، سوختم

[...]

خاکساری تا دلیل جان آگاه من است

می کند هموار هر چاهی که در راه من است

مشت بر خارا زدن، بازوی خود رنجاندن است

می کند با خویش بد هر کس که بدخواه من است

انتقام از دشمن عاجز به نیکی می کشم

[...]