ای می لعل راحت جان باش

طبع آزاده را به فرمان باش

روزگار بخست مرهم شو

دردمندم ز چرخ درمان باش

بی تو بیجان تنی است جام بلور

[...]

تو براین مرکز آنِ یزدان باش

خواه کو گوی و خواه چوگان باش

زمین بوسید و گفتا شادمان باش

همیشه در جهان، شاهِ جهان باش

ای دوست مطیع دشمن هجران باش

همخانه عقل و همنشین جان باش

بنمای جمال و کودکی دعوت کن

بفرست خیال و گوش بر مهمان باش

ای دل چو طربناک نه‌ای، شادان باش

جرم تو ز دانش است، رو نادان باش

خواهی نروی ز دست و با خود باشی

مانند پری ز آدمیان پنهان باش

گر مرد رهی ز رهروان باش

در پردهٔ سر خون نهان باش

بنگر که چگونه ره سپردند

گر مرد رهی تو آن چنان باش

خواهی که وصال دوست یابی

[...]

ترا هرچ او دهد راضی بدان باش

وگر دستت دهد هم داستان باش

کسی کز دوستی دم زد تو آن باش

و یا نه‌، ز دوستان دوستان باش

به رغبت بر همه‌کس مهربان باش

همه‌کس را چو خورشید جهان باش

گرت رازی بود بسته دهان باش

بکس مگشای وهم خامش زبان باش

بدو گفتند یاران شادمان باش

که گفتت کز چنین غم سرگران باش

برو مظهر بخوان و کامران باش

بجو مظهر پس آنگه شادمان باش

حقیقت می بگو و هم عیان باش

چو بابا در نهاد خود نهان باش

دم جان گیر و بیرون جهان باش

حقیقت برتر از عین جنان باش

نشان اینجانگنجد بی نشان باش

حقیقت راز مردان جهان باش

خدابین باش و راز عاشقان باش

حقیقت برتر از هر دو جهان باش

چو لیلی را ببینی شادمان باش

دمی با او حقیقت رایگان باش

مگو با کس تو و خاموش جان باش

چو آن گنج ازدم خود تونهان باش

چو عطّار این زمان آهسته جان باش

حقیقت بود پیدا و نهان باش

ای دل تو طربناک نئی حیران باش

رنج تو زدانش است و رو نادان باش

خواهی که زدست دیو مردم برهی

مانند پری زآدمی پنهان باش