عاشق من و دیوانه من و شیدا من

شهره من و افسانه من و رسوا من

کافر من و بت پرست من ترسا من

اینها من و صد بار بتر زینها من

رازی که به شب لب تو گوید با من

گفتار زبان نگرددش پیرامن

زان سر به گریبان سخن برنارد

پیراهن حرف تنگ دارد دامن

نه با منی ار چه همنشینی با من

ای بس دوری‌ که از تو بینم تا من

در من نرسی تا نشوم یک پا من

کاندر ره عشق یا تو لنگی یا من

تا با خودی ارچه همنشینی با من

ای بس دوری که از تو باشد تا من

در من نرسی تا نشوی یکتا من

اندر ره عشق یا تو گنجی یا من

آنکه پهلو همی زند با من

پهلویی را نداند از دامن

تا با خودی از چه همنشینی با من

ای بس دوری که از تو باشد تا من‌

در من نرسی تا نشوی یکتایی

کاندر ره عشق یا تو گنجی یا من!

خضرا دمنی و خضر دامن

در ساز چو آب خضر با من

از رشک تو، کاغذین کنم پیراهن

تا سایهٔ تو نگرددت پیرامن

هر چند کنار من چو دریاست ز اشک

در شیوهٔ عشق تو، نیم تردامن

ببین از چشم عقل ای پاک دامن

تو چندینی نکوئی کرده با من

بکوئی کز پلید و پاک دامن

نباشد هیچ کس را کار با من

چولاف از دوستیتان بود با من

نبودید ای خسیسان پاک دامن

فزون زان بیش هر رنج و بلا من

فرو ریزم بزاری بر شما من

نبودش هیچ دامنگیر با من

ازان درچید ازین سرگشته دامن

بکن چیزی که خواهی کرد با من

که من بفشاندم از تو پاک دامن

نماندم تا ز تو ماندم جدا من

کجا رفتی کجا جویم ترا من

چنان مستم درینجان فنا من

که میبینم همه عین بقا من

درون جام میبینم ترا من

کشیدم از تو پر جور و جفا من

ز وصفت ماندهام اندر بلا من

که میخواهم که بینم کل لقا من

حقیقت بود خود دیدم فنا من

فنا دیدم رسیدم در بقا من

محمد دانم و الله خدا من

محمد را شناسم پیشوا من