شب خیز که عاشقان به شب راز کنند

گرد در و بام دوست پرواز کنند

هر جا که دری بود به شب بربندند

الا در عاشقان که شب باز کنند

گلها چو به باغ جلوه را ساز کنند

وز غنچه نخست هفته‌ای ناز کنند

چون دیده به دیدار جهان باز کنند

از شرم رخت ریختن آغاز کنند

برخیز که عاشقان به شب راز کنند

گرد در و بام دوست پرواز کنند

هر جا که دری بود به شب در بندند

الا در عاشقان که شب باز کنند

از وجود من اهتزاز کنند

در عیش و نشاط باز کنند

روی در قبله نماز کنند

شکر انعام بی‌نیاز کنند

مسجدی کندرو نماز کنند

درش از احترام باز کنند

چو شاه را نبود آگهی ز حال سپاه

کجا سپاه ز قهر وی احتراز کنند

به قصد ظلم هزاران بهانه پیش آرند

به چنگ فسق هزاران ترانه ساز کنند

ابدالدهر سخن ساز کنند

پرده از نوی و کهن باز کنند

دوستان نغمه غم ساز کنند

دشمنان خرمی آغاز کنند

ساقی قدحی که گر بتان ناز کنند

مستان به نیاز کار خود ساز کنند

چندان بدر میکده سر خواهم زد

کز غیب دری بروی من باز کنند

چون جان و دل از درش سفر ساز کنند

سر تا پایم ولوله آغاز کنند

همچون سپه شکسته اول منزل

یک یک سوی کوی دوست پرواز کنند

ورنه دزدان درش چو باز کنند

دست بر شاخ گل دراز کنند

نظار چو قفل جعبه را باز کنند

از خواندن رأی نغمه آغاز کنند

کم غصه و پر شوق و شعف دانی کیست

آن را که فزون از همه آواز کنند