کی باشد کین قفس بپروازم

در باغ الهی آشیان سازم

من این چاره که گفتم زود سازم

بدو کوته کنم رنج درازم

نه با یاران به میدان اسپ تازم

نه چوگان گیرم و نه گوی بازم

نه با مردم به صحرا اسب تازم

نه با یاران به میدان گوی بازم

برفتی تا نبینی خشم و نازم

ببردی کبگ مهر از پیش بازم

به فرخنده لقایت چون ننازم

که با او از همه کس بی نیازم

چون مشرفست همت بر رازم

نفسم غمی نگردد از آزم

چون در به زیر پاره الماسم

چون زر پخته در دهن گازم

بسته دو پای و دوخته دو دیده

[...]

آنم که اگر به خلد جایی سازم

حورالعین را کشید باید نازم

رضوان سبک ار پیش نیاید بازم

بر تابم روی و سوی دوزخ تازم

کی باشد کین قفس بپردازم

در باغ الاهی آشیان سازم

با روی نهفتگان دل یک دم

در پردهٔ غیب عشقها بازم

کش در چمن رسول بخرامم

[...]

بخ بخ اگر این علم برافرازم

در تفرقه سوی جمع پردازم

باشد بینم رخان معشوقم

وز صحبت خود دری کند بازم

از راهبران عشق ره پسرم

[...]

بروم باهنر همی سازم

وزهنر بر فلک سرافرازم

فرصتی نه که چست برتازم

در چنان منزلی وطن سازم

مگر از شرع چاره‌ای سازم

تا در آتش چو روی نگدازم

در دَمِ اژدها مکان سازم

یا به دندان مار بگدازم

از غم جان و دین نپردازم

که روان سوزم و مکان سازم

از بلا کنج از آن نپردازم

تا ترا کنج عافیت سازم

بی تو چونان زغم هجر تو می بگدازم

که بگوشی نرسد صعب ترین آوازم

کشته عشق توام جای ملامت باشد؟

خود بدین زنده ام انصاف و بدین مینازم

چند بردوخته چشم از تو درم پرده خویش

[...]

کی باشد کین قفس بپردازم

در باغ الهی آشیان سازم‌

کی باشد کین قفص به پردازم

در باغ الهی آشیان سازم‌

کی باشد کین قفس بپردازم

در باغ الهی آشیان سازم‌