آدینه و مهرگان و ماه نو

بادند خجسته هر سه بر خسرو

ای خسرو تاج بخش و لشگرکش

صد بنده ترا رسد چو کیخسرو

با شادی و ناز و خصلت نیکو

[...]

آن کس که گشت ایران ویران بدست او

بسپرد جان بدولت بر شهریار نو

همچون فراسیاب کهن بود جان بداد

بر شهریار پور سیاوش بنار تو

آید چنو سوار دگر بر زمین اگر

[...]

ایا خسرو راد آزاده خو

ترا داده ایزد همه آرزو

نبرد هژبران چنان آیدت

که با مرغکان کودکان را لهو

عفوی تو افزون تر است از گناه

[...]

زمانی روی کرده جفت آرنج

زمانی دست کرده جفت زانو

ز درد اندر دوان آنکو بآنکو

برنج اندر روان آنسو بآنسو

مرا هجران آن آهوی آمو

همی دارد چو بچه مرده آهو

اگر بیند لب خندانش خاتون

وگر بیند رخ رخشانش یبغو

عیان گشتند خیل لاله و گل

نهان گشتند خیل نار و لیمو

که ما را تن دو آمد باز جان یک

که ما را دل یک آمد باز تن دو

نه یبغو دست بردارد ز رخسار

نه خاتون چنگ بر دارد ز گیسو

مرا گویند زو برگرد هیهات

چگونه بر توانم گشت من زو

نداند بسته او را گشادن

اگر گردد چهارم چرخ جادو

بر او گیتی همانا رشک برده است

که چون او خویشتن را ساخت نیکو

چو روز من برنگ آن خط و آن زلف

چو پشت من بخم آن جعد و ابرو

یکی زیلو صبا بر دشت گسترد

ز لاله تار و از گل پود زیلو

سخاوت را دل او هست دریا

فصاحت را زبان او ترازو

سرایان گشت بر کهسار ساری

نوازان گشت در گلزار نارو

سیاهی در میان لاله پیدا

چو در پیراهن مصقول هندو

ز بدخواهان او ناید سعادت

چو از نی خون و از پولاد چو پو

اگر لختی ز تن نیروت کم کرد

روانت را ازو بفزود نیرو