خواب، پرواز حرام است مرا

آشیان حلقه دام است مرا

یاد زلفت گل شب بیداری

فیض صبح اول شام است مرا

عمر سودایی زلف تو دراز

[...]

خوش بهاری است قدح‌نوشی‌ها

بوی گل نشئه بیهوشی‌ها

گریه کی فرصت حیرت می‌داد

می‌شمردم به تو خاموشی‌ها

لب گشودم سخن از یادم رفت

[...]

هر کجا موج هیاهوی دل است

تا نفس پر می کشد بوی دل است

می توان کردن دل خود را نگاه

خوی من نازکتر از خوی دل است

گر محبت گلشن آرایی کند

[...]

در بر دل تو و دل دلبر ماست

به تمنای تو دل در بر ماست

خاک راهیم صبا می داند

هر کجا پای نهی بر سر ماست

خصم در بستر گل خواب کند

[...]

آه بی تاثیر من تیر من است

هر که از من می برد پیر من است

سر به سر خواب پریشان دلم

خاطر آشفته تعبیر من است

گرد می خیزد ز دل جای نفس

[...]

دلم از یاد تو خندان شده است

شبم از صبح چراغان شده است

جگر صبر گدازد دندان

جان فشانی است که آسان شده است

جلوه ای داد غبارم بر باد

[...]

جنون بوی گل افسانه کیست

محبت گردش پیمانه کیست

نگه روشنگر آیینه ماست

تغافل ساقی میخانه کیست

سرشکم دیده امشب خواب سیلاب

[...]

گردش چشم تماشا می گشت

از می شیشه دلها می گشت

گریه گر از دل ما می آمد

قطره سرمایه دریا می گشت

چقدر عربده ها می کاهید

[...]

دل ما زخمی از مرهم ندارد

اگر شادی ندارد غم ندارد

ز من مجنون گریزد دشت در دشت

چه شد زنجیر پای کم دارد

دلم آن غنچه بی آب و رنگ است

[...]

خار گلزار وفا گل می‌کند

بیزبانی کار بلبل می‌کند

با دلش یکرنگی ما بیشتر

عشوه در کار تغافل می‌کند

مفت من آیینه روی تو را

[...]

داردم شوق تو بیتاب سفر

شمع بزمم شده مهتاب سفر

بستر راحت من سیماب است

در وطن برده مرا خواب سفر

شوق خضر ره و من باد صبا

[...]

هیچ دانی که چرا خوش چشمی

از برای دل ما خوش چشمی

به تمنایی حیرت چه کند

سخت شوخی و بلا خوش چشمی

سرمه در چشم نگاهی نکنی

[...]

غم عشقت زده ره خواب مرا

کرده پر کاسه خوناب مرا

کرده ای لبریز می جام مرا

دیده ای فال سرانجام مرا

می رود از خاطرت بی اختیار

گر نویسی بر زبان نام مرا

مست می آمد و آیینه به دست

مژه دارد گل خورشید پرست

شوخی مشرب خود را نازم

هر گه از دام تمنای تو جست؟

مرد در عالم معنی هم مرد

[...]

ظلمت شب پردگی راز کیست

نور سحر آینه پرداز کیست

ناله جانسوز بر آرد سپند

سوختم این شعله آواز کیست

دوستی پیش رخت ارزان باد

خانه خاطرت آبادان باد

وطنم بی تو سفر می گردد

طاقتم زیر و زبر می گردد

بعد عمری که به برآمده ای

تیر مژگان تو بر می گردد

چقدر نام خدا خوش چشمی

[...]

مگریز ای گل رعنا مگریز

نشدم سیر تماشا مگریز

سرو از سایه گریزان نشود

گر پری نیستی از ما مگریز

باده در میکده گشت آیینه

خم سکندر شد و خشت آیینه

باده نوشید گلستان ساغر

روی خود دید بهشت آیینه

بیدلی کم سخنی کم نگهی

[...]